Yolculuk

Yine yoldaydım bu hafta sonu.

Yolculuğu seviyorum. Ayrılık ile kavuşmak arasında bir çizgi çiziyor kuşbakışı resimlerde. Ve yol, özlemleriyle en çok baş başa kalabildiği zamanları veriyor insana.

"Çocukluğumu özlüyorum." desem duygusuz bir ifade olur herhalde. Şu an o hissiyat yok zaten içimde. Ama yolda öyle bir an oldu ki, doğduğum ve üç-dört yıl yaşadığım evin bahçesinde buldum kendimi, annemin gençliği gözümün önüne geldi, balkondaydı. Sanki sabun köpüğünden balonlar yapıyorduk ablamla ve komşu kızıyla, ya da öyle bir şeydi, oynuyorduk işte. Kısa sürdü bu. Daha uzun yaşayabilmek isterdim o anı ve daha başka bir çok anı. Tamamen geri dönmek değil belki, ama tekrar tekrar görebilmek, hissedebilmek isterdim küçüklüğümü. Yolda o sırada Keane dinliyordum, o hissi yakalayabilmek için önemliydi bu.

***

Blog'daki ilk yazılar biraz daha idealist ve tepkiseldi. Şu an bundan çok uzak. Cinsiyetçilik karşıtlığı, eşcinsel özgürlüğü gibi konularda hiç bir şey yazamıyorum bu aralar. Mecbur da hissetmiyorum aslında. Bu bir kişisel blog. İçinde benim tepkilerim, ideallerim, hayallerim, kurgularım, ihtiyaçlarım, sevgilerim ve duygularım var. Ya da yazmayı becerebildiğim kadar var.