21 Mayıs 2009 Perşembe

.

Bazen her şey bitsin istiyorum.
Telefon kapansın, Msn "uninstall" olsun, bir daha yüklenmemek üzere.
Zil bozulsun, anahtarını kaybetsin evdekiler, eve kimse giremesin.
Komşu çocukları bağırmasın. Yok olsunlar hatta. Komşu çocuklarının anne babaları, kardeşleri de. Arkadaşları, akrabaları, evcil hayvanları, bi taraflarından uydurdukları görünmez arkadaşları da.
Çöpü karıştırıp duran, bahçeyi istila etmiş, nereden geldiği belirsiz mavi gözlü beyaz kediler de. Bağırmasınlar bir daha sabaha kadar.

Işıkları söndüreyim. Sigortayı kapatayım hatta, çalışamasın hiçbir şey.

Müzik de sussun artık! Sevmiyorum. Nefret ediyorum hatta bu şarkılardan.

Duymayayım hiç ses. Araba gürültüsü de gelmesin, kedi sevişmesi de, çocuk bağırtısı da. İkide bir halı çırpan kadın da artık düşsün mü o koca halıları bam güm çırptığı çatıdan, kocası eve mi kapatsın, bilmiyorum da, yok olsun.

Duymayayım hiçbirini. Görmeyeyim. Bakmayayım bile.

Hatırlamayayım. Çabalamayayım. Heveslenmeyeyim.
Nefesim kesilsin. Kararsın gözlerim. Bitsin.

2 yorum:

İçimdeki Ayı dedi ki...

Karamsar bir atmosfer söz konusu. Umarım en yakın zamanda gökyüzü yine maviliğine bürünür.

Hayatın bazı zaman zarflarında herşeyin bitmesini veya dibe vurmayı hepimiz istiyoruz sanırım.

wecarealot dedi ki...

Hani renkler ikidir; bir boya, iki ışık...

Benim mavilikler sanki hep ışık oluyor. Biri basınca düğmeye sönüyor.

Bakalım ne zaman düzelecek...